Mercedes-Benz SLK (1996 - 2004)

Op het eerste gezicht is de Mercedes SLK (Schnell Leicht Kurz) een heel gewone Mercedes. De stoelen zijn berekend op het zitvlak van een dikke Duitser en ook het stuurwiel en dashboard hadden in iedere andere Mercedes kunnen zitten. De hoofdruimte laat in eerste instantie wat te wensen over, maar door de stoel naar voren te schuiven en de rugleuning verder achterover te laten hellen, kunnen ook langere bestuurders een goede zitpositie vinden. Het kleine interieur van de SLK geeft een knus cocon-gevoel. Er is precies voldoende ruimte voor twee inzittenden en wat "handbagage".

Alle gebruikte materialen stralen klasse en duurzaamheid uit. De bedieningsorganen liggen prettig onder handbereik en de SLK is voorzien van alle luxe die in dit prijssegment verwacht mag worden. Links en rechts gescheiden verwarming (airconditioning is optioneel), elektrisch bedienbare ruiten en spiegels, centrale portiervergrendeling met afstandsbediening en startonderbreking: het is allemaal standaard. Op het gebied van veiligheidsvoorzieningen is de SLK rijkelijk bedeeld met ABS, ASR (anti-slip regeling), BAS (remdrukcontrole) en vier airbags.

Variodak

Tussen de voorstoelen is een vierkante rood verlichte knop te vinden. Na een druk op die knop scharniert de achterklep bij de achterbumper open waarna de achterruit en het dak zich behendig in de bagageruimte vouwen. Het hele schouwspel duurt ongeveer 20 seconden en blijft keer-op-keer fascinerend om naar te kijken. De eerst nog zo zakelijk gelijnde coupé is veranderd in een frivole cabriolet. De deuren hebben een aflopende lijn waarmee ze eigenlijk niet meer zouden aansluiten bij de hoger liggende motorkap. Doordat de spiegels het "gat" opvullen, hebben de inzittenden een groter gevoel van vrijheid en oogt de SLK slank en bescheiden.

Voor het gevoel verandert het rijgedrag dramatisch nadat het variodak is geopend. Met gesloten dak is de SLK een stille, snelle maar bepaald niet opwindende reisauto. Zonder dak is een fraai uitlaatgeluid hoorbaar en is de rijervaring pas echt compleet. Passagier en bestuurder zitten zelfs bij zeer hoge snelheden prima uit de wind en ook de rijgeluiden vallen tot zo'n 100 km/u erg mee.

Volgens de brochure heeft de SLK standaard een windscherm om de rijwind nog verder te beperken. Ondanks verwoed zoeken is geen schakelaar te vinden om het scherm te bedienen. Het "windscherm" blijkt uiteindelijk een soort jarretel te zijn die wordt opgeborgen in een net achter de stoelen en met de hand moet worden gespannen tussen de rolbeugels. Behalve dat vrijwel geen verschil is te merken tussen rijden met en zonder het windscherm, belemmert het ding het zicht in de binnenspiegel en is deze constructie een aanfluiting voor een klassemerk als Mercedes. Snel vergeten dat netje.

Kompressor

De SLK met 2.3 liter kompressormotor moedigt de bestuurder van harte aan aan het nette imago van de gesloten coupé een rigoureus einde te maken. De krachtbron levert bijna 200 paardekrachten die bovendien altijd beschikbaar zijn. In tegenstelling tot een turbo, levert de kompressor altijd kracht. Wie een minder snelle auto gewend is, zal daarom even moeten leren rijden met de SLK kompressor. Vanaf 2500 toeren per minuut heeft de bestuurder een koppel van niet minder dan 230 Nm onder de rechtervoet. De sprint van 0 naar 100 km/u wordt in 7,2 seconden geklaard. De topsnelheid bedraagt 240 km/u.

Aan deze prestaties heeft Mercedes een set remmen gekoppeld die de auto bijna gevaarlijk maakt voor andere weggebruikers. De SLK remt zo goed dat wat voor de SLK-bestuurder bijremmen is, voor een ander een noodstop kan zijn. Samen met de heerlijk schakelende versnellingsbak laat de SLK zich rijden als een sportwagen.

Helaas doen een groot stuurwiel en een veel te nadrukkelijk aanwezige stuurbekrachtiging het sportwagengevoel teniet. De SLK communiceert hoegenaamd niet met de bestuurder via de voorwielen, zodat snel bochtenwerk een kwestie van ervaring is en niet van gevoel. Mede door de grote hoeveelheid actieve veiligheidsvoorzieningen (die overigens zijn uit te schakelen) is de SLK geen auto die uitnodigt tot spelen. Favoriet tijdverdrijf tijdens de uitzonderlijk lange testperiode was diep in de nacht met open kap op hoge snelheid over verlaten snelwegen jagen. Desondanks bedroeg het gemiddelde testverbruik een respectabele 1 op 12,5.

Conclusie

De Mercedes SLK is als een nette heer in een strak pak die af en toe uit z'n dak gaat om een feestje te bouwen. De SLK is een snelle auto, maar is door een vage besturing en elektronica die zich met het rijgedrag bemoeit geen sportwagen. In plaats daarvan is de SLK een prima reisauto die op de koop toe ook nog als cabriolet kan worden gebruikt.

Alhoewel de Mercedes SLK bepaald niet de spannendste cabriolet ooit is, is het wel een verslavende auto. Met overkapping rijdt de SLK niet interessanter dan menig andere Mercedes, maar met open dak is de SLK een heerlijke cabriolet. Het enorme koppel, dat bij ieder toerental beschikbaar is, miste direct bij andere testauto's. Ook het comfort en het gemak waarmee grote afstanden worden overbrugd, met open of gesloten dak, is niet bij veel andere cabrio's terug te vinden. Samen met het royale uitrustingsniveau en de vele kleine slimmigheden is de SLK een auto die nu al wordt gemist hier op de Autozine-redactie.