Opel Speedster

Wie wel nieuwsgierig is naar deze op het eerste gezicht wat ongebruikelijk aandoende Opel is in voor een verrassing: wat die bijzondere Opel namelijk wél biedt is een wegligging die alle achtbanen van Six Flags Holland samen tot een kalme treinrit maakt, een motor die menig straaljager tot langzaam verkeer maakt en een uiterlijk dat zo spannend is dat menig Hitchcock-film wordt gereduceerd tot een kinderboek. Die Opel is de Opel Speedster. Wie wil?

Gewichtsreductie

Kenners weten het al lang: de Speedster wordt in samenwerking met Lotus geproduceerd en heeft vooral tot doel het merk Opel een spannender en sportiever imago te geven. Opel maakt er daarom geen geheim van dat de speedster veel gemeen heeft met de Lotus Elise. Maar Opel geeft een eigen invulling aan het concept en gebruikt de eigen expertise waar het merk ruimte zag voor verbetering.

Uiteraard is de Speedster een pure en compromisloze sportwagen gebleven. Dat begint bij het instappen. Omdat een sportwagen een laag zwaartepunt moet hebben, zitten de passagiers slechts 14 centimeter boven het wegdek. Om de auto (uitzonderlijk) stevig te maken, betekent het instappen een klauterpartij door kleine deurtjes om over gigantische balken diep in een keiharde sportstoel te ploffen.

Zoals bij de hele auto staat in het interieur maar één ding centraal: iedere gram minder betekent meer snelheid en dus meer rijplezier. Daarom bestaat de cockpit voornamelijk uit blank metaal met alleen op de hoogst noodzakelijke plaatsen een stootstrip of afdichtplaat, om uiteindelijk tot een Spartaans maar ontegenzeglijk sportief interieur te komen. Vraag dus niet naar overbodige zaken als een verstelbaar stuurwiel, een dashboardkastje, kaartenhouder, elektrisch bedienbare zijruiten, van binnenuit verstelbare buitenspiegels of andere overbodige ballast!

Tussen de voorstoelen is wel een bekerhouder te vinden, maar aangezien dat niet meer is dan een uitsparing, is het eigenlijk een heel praktische manier van gewicht besparen. Een plaatje op het dashboard verraadt dat dit Speedster nummer 653 van de in totaal 900 gebouwde exemplaren is.

Klaar voor de start

Als geslaagde smaakmaker, wordt de Speedster gestart met een zilveren knop die prominent midden op het dashboard is geplaatst. Achter de stoelen klinkt vervolgens een beschaafd maar veelbelovend geluid. Dit zou later veranderen in een puur racegeluid, maar zo ver is het nog niet. De 2,2-liter ecotec Opel-motor levert 147 pk, wat resulteert in 1 pk per 5,9 kg.

Toch is de Speedster in eerste instantie geen ontembare driftkikker die er bij de eerste hint van gas oncontroleerbaar vandoor schiet en daarmee een nachtmerrie vormt in stadsverkeer of file. Vanaf de eerste minuut loopt de motor net zo mooi rond als iedere andere Opel-motor. Met warme motor pakt de krachtbron probleemloos op, om bij een luttele 1800 toeren zonder protesteren met 60 km/u over een provinciale weg te sturen. Uiteraard is de Speedster daar niet voor gemaakt, maar het is een belangrijk verschil met de diverse soortgenoten.

Zodra de motor door-en-door warm is, wordt de rechtervoet zwaarder en laat de Speedster zien waartoe deze sportwagen van Opel in staat is. In de eerste versnelling is de auto akelig snel, maar is het nog geen adrenalinepomp. Het is pas in het 2e verzet waar het hoofd van de bestuurder tegen de (verhoogde) hoofdsteun aan wordt gedrukt en de Speedster er als afgeschoten uit een kanon vandoor gaat.

De versnellingen zijn perfect op elkaar afgestemd, zodat de 3e versnelling onmiddellijk een nieuwe krachtsexplosie losmaakt en de snelheidsmeter iedere in Nederland geldende maximumsnelheid al lang achter zich heeft gelaten. Met een metalen "klik" van het korte pookje wordt razendsnel het volgende verzet gekozen. Met het gas onverminderd op de vloer, is de snelheid in de opeenvolgende versnellingen zo hoog dat de omgeving in een grote waas verandert en bestuurder met twee handen aan het stuurtje kilometer na kilometer asfalt vreet met de adrenaline gierend door het lichaam. Alleen bij korte remacties had de reactie van het rempedaal iets bijteriger en kordater gemogen, zij het dat de remmen nooit moe worden.

Middenmotor

Wat mede bijdraagt aan het pure gevoel dat de Speedster geeft, is de middenmotor. Door een vrijwel ideale gewichtsverdeling en een laag zwaartepunt, valt de sensatie van de rechtuit acceleratie in het niets bij het bochtengedrag. Het onderstel is kei-en-keihard en de banden zorgen voor meer grip dan menig bestuurder voor mogelijk houdt. Iedere bocht kan en moet sneller dan de vorige! De Speedster bijt zich vast op het asfalt en laat zich dankzij de achterwielaandrijving met het gas bijsturen om zo uiterst precies en met een perfecte balans genadeloos hard de bocht uit te komen. Klaar voor de volgende! De scherpe opstaande randen boven de voorwielen zijn handig om de breedte en de lijn van de auto in te schatten.

Om de Speedster puur te houden, is de besturing "uiteraard" onbekrachtigd en laat deze zich met een minuscuul sportstuurtje (waar Opel op wonderlijke wijze een airbag in heeft weten te proppen) perfect aanvoelen. De voldoening die hard rijden met de Speedster geeft is daarom niet te vergelijken met hard rijden met een extreem snelle zakensedan. De Speedster-coureur rijdt zelf, terwijl in menig andere auto de elektronica het werk doet. In de Speedster beleven de inzittenden dankzij het Spartaanse metalen interieur het pure rijden, inclusief alle geluiden (geen rammels), de geur van het rubber, de rijwind en wat daar nog meer bij hoort. Meer, meer!

Monster in ruste

Bij indrukwekkende prestaties hoort een dito uiterlijk. Daarin is Opel geslaagd. De Speedster is zo mogelijk nog breder en lager dan stamvader Lotus Elise en oogt geparkeerd in een rustig woonwijkje als een slapend monster dat alleen door een getraind specialist mag worden gewekt. Alles aan de Speedster straalt snelheid en agressie uit, waarbij de grille nog steeds herkenbaar is als die van een Opel. Bovendien is de Speedster origineel vorm gegeven met hoekige vlakken en diverse details in driehoek-vorm.

Uiteraard stond ook bij de vormgeving gewichtsreductie voorop. Zo staat de Speedster op een aluminium onderstel en is de carrosserie opgetrokken uit glasvezel. De klep boven de in het midden geplaatste motor dient tegelijkertijd als motorklep en bagageklep. De (kleine) bagageruimte is voldoende afgeschermd van de hitte van de motor, zodat een zelf meegebrachte lunch na een rit niet tot geroosterd brood is gepromoveerd.

Achter de voorstoelen is precies voldoende ruimte voor het dak. Dit afneembare dak bestaat uit twee spanten waarover een linnen kap kan worden uitgerold. Door de randen in een uitsparing te laten vallen, is het dak verankerd. In vergelijking met andere cabrio's is dit allerminst een handige constructie, maar het voldoet. De hoofdruimte met gesloten dak is redelijk. Zonder kap is de Speedster geen pure cabrio zoals Opel wil doen geloven. Dat wil zeggen dat een hoge rand met achterruitje blijft staan achter de stoelen. Dat geeft een minder groot gevoel van vrijheid dan een auto met vlakke achterkant en zorgt bij (sterke) zijwind voor minder comfort. Toch neemt de Speedster-rijder het graag voor lief, want wie deze auto rijdt ziet alles door een gekleurde bril.

Zoals eerder aangegeven is de Opel Speedster gebaseerd op de Lotus Elise. Wie tot de gelukkigen behoort in de positie te verkeren een keuze te maken tussen deze rassportwagens, staat voor een mooie maar moeilijke keuze. Het merk Lotus maakt ongetwijfeld nog steeds meer emoties los dan Opel, alhoewel daar na een proefrit met de Speedster wel eens verandering in kan komen. Daarbij heeft de Opel een fractioneel hoger uitrustingsniveau met onder andere een airbag, ABS en alarm. Bovendien geeft de Speedster in vergelijking met de Elise een (verder lastig te verklaren) meer solide gevoel.

Behalve in uiterlijk heeft de Speedster iets minder scherpe randjes dan de Elise. Dat komt voort uit het aangepaste onderstel en de Opel ecotec motor die duidelijk soepeler en vergevingsgezinder is. Daarmee is de Speedster bijvoorbeeld minder vermoeiend bij lage snelheid op de kronkelende weggetjes van een willekeurig exotisch vakantieland waar een auto als deze thuis hoort. Als het om pure prestaties gaat, heeft de Opel-motor een fractie langer nodig om van krachtig tot ronduit giftig te worden om daarna langer en met iets meer kracht en geweld door te gaan.

Conclusie

Of de lezer nu een Opel Speedster koopt of niet, het gevoel bij het horen van de naam "Opel" zal nooit meer hetzelfde zijn. Dat is mede de bedoeling van de Speedster. De Opel Speedster is een echte sportwagen zoals een sportwagen bedoeld is. De combinatie van een lichtgewicht auto met sublieme stroomlijn, ideale gewichtsverdeling en krachtige motor maakt de Speedster tot een levendige en sensationele sportwagen. Alleen door alle onnodige extra's weg te laten blijft een dergelijke pure sportwagen over. Wie wil er nou zo'n auto? Ja ik wil! (Ivo Kroone)