Ford Transit Courier

In tegenstelling tot veel andere bestelwagens is de Courier niet gebaseerd op een model van een ander merk. De Transit Courier is door Ford zelf ontwikkeld, maar deelt de basis wel met een bestaande Ford. Het platform van de Puma dient als uitgangspunt voor de Transit Courier, maar is in de lengte en breedte aangepast. Ten opzichte van de vorige Transit Courier heeft de nieuwe generatie een veel strakker lijnenspel, waardoor het meteen duidelijk is dat dit een bedrijfswagen van de nieuwe generatie is.

Ruimte

Veel belangrijker dan het uiterlijk is de laadruimte. Omdat de wielophanging slanker is geworden, is de laadruimte breder geworden. Op die manier kunnen twee euro-pallets nog makkelijker worden geladen. De laadruimte (2.9 m3) van de testauto is bereikbaar via scharnierende achterdeuren en een opmerkelijk lichte en dus makkelijk bedienbare schuifdeur aan de zijkant.

De cabine heeft wel de kwaliteit, maar niet de verfijning van die van een personenauto van Ford. De materialen en decoratie zijn eenvoudiger, terwijl hetzelfde vakmanschap herkenbaar is. Ten opzichte van andere bestelwagens heeft de nieuwe Transit Courier weinig bergruimte in het interieur. De deurvakken zijn groot, maar ondiep. Bovenop het dashboard is een klein bergvak, maar dit heeft geen klep, waardoor spullen gaan schuiven en/of hinderlijke reflecties in de voorruit ontstaan. Tussen de voorstoelen zijn bekerhouders te vinden, maar geen diep of afsluitbaar bergvak. Alleen het dashboardkastje en het bergvak boven de voorruit zijn even groot als bij de tegenstrevers.

De zit is relatief hoog en het stuurwiel juist laag, waardoor de bestuurder meer het gevoel heeft om op dan in de auto te zitten. Dat hoeft geen nadeel te zijn, want het zorgt voor goede controle over het stuurwiel.

Uitrusting

De uitrusting van de hier gereden "Limited"-variant is compleet, modern en fraai. Dat laatste is te danken aan een groot paneel dat van achter het stuurwiel doorloopt tot halverwege het dashboard en twee beeldschermen omvat (er lijkt een luchtrooster in het midden te zitten, maar dat is slechts decoratie). Dankzij het beeldscherm achter het stuurwiel kan de bestuurder zelf bepalen welke informatie wanneer wordt getoond. Zo kan de nadruk worden gelegd op navigatie, veiligheid of verbruik.

Het centrale beeldscherm wordt gebruikt voor een audio-, communicatie- en navigatiesysteem en dat is even modern als in de personenauto's van Ford. Echter, het beeldscherm is ongebruikelijk klein. De menu's zijn juist merkbaar op een groter scherm afgestemd en daarom is het beeld vol en rommelig (hint: Apple CarPlay weergave is juist gemaakt voor kleine schermen). Als alternatief wordt voorzien in USB-A en USB-C voor het opladen van telefoons en het koppelen via Apple CarPlay of Android Auto.

De door de Europese Unie verplichte veiligheidsvoorzieningen zijn hinderlijk en bemoeizuchtig, net als in alle andere nieuwe auto's. De camera leest verkeersborden voor parallelwegen en heeft geen begrip van uitzonderingen ("alleen bij regen", "alleen na 7 uur", etc.). De stuurcorrectie is duidelijk aanwezig. Uitschakelen gaat gelukkig relatief eenvoudig. Voor manoeuvreren is een camera achterop aanwezig.

Ondanks deze kritiek valt in de praktijk op dat de bestuurder zich snel thuisvoelt in de Transit Courier, ook als deze gewend is aan gewone personenauto's. Dat is deels te danken aan de zitpositie met optimale controle over het voertuig en deels aan de doordachte ergonomie die het dagelijks leven met de Courier makkelijk maakt.

Rijeigenschappen

Bij het bepalen van de rijeigenschappen van de meeste bestelwagens is rekening gehouden met beladen en onbeladen toestand. Bij de Transit Courier ligt dat anders. Ford is overduidelijk uitgegaan van continue belading, want zonder is de auto uitgesproken lichtvoetig. De besturing is licht en in de bocht is voelbaar dat het hoge koetswerk niet in balans wordt gehouden door belading achterin. Daarbij zijn de remmen welhaast overbemeten en moet zonder vracht aan boord heel voorzichtig worden geremd om te voorkomen dat de Courier abrupt en als een blok tot stilstand komt. Alleen met de nodige vracht aan boord rijdt de Transit Courier als een echte Ford, met de voor het merk unieke balans tussen comfort en sportiviteit.

In de stad valt de wendbaarheid op. De Transit Courier is niet alleen kleiner en handelbaarder dan de grotere Transit Custom, maar laat zich ook veel makkelijker rijden. De buitenspiegels hebben geen dodehoek en juist wel een verklikker voor voertuigen naast de auto. Desondanks blijft het rijden zonder binnenspiegel en met geblindeerde zijruiten lastiger dan met een personenauto.

Motor

Op het moment van schrijven is de elektrisch aangedreven versie nog niet leverbaar. Daarom is voor deze gelegenheid gereden met de 1.0 liter driecilinder benzinemotor (uit de Ford Puma). Deze levert 120 pk / 200 Nm en dat is wederom overbemeten als de auto niet beladen is. Zelfs de (7-traps!) automaat is niet afgestemd op rijden zonder vracht en daarom schiet een lege Courier er vandoor als de bestuurder onvoorzichtig met het gaspedaal omspringt. In vergelijking met een dieselmotor bouwt deze benzinemotor het vermogen geleidelijker op, wat voor iets meer comfort zorgt.

Ford belooft een verbruik van 1 op 14.9. Wanneer geen of lichte vracht wordt vervoerd is zelfs 1 op 16 haalbaar. Het roffelende geluid van de driecilinder wordt effectief gesmoord en ook de andere rijgeluiden zijn gering.

Conclusie

Ford belooft innovatie met de nieuwe Transit Courier. Dat zit in de aandrijving, want voortaan is er de keuze tussen een benzine-, diesel- en elektromotor. Wanneer wordt gekozen voor een luxe uitvoering, is de uitrusting even modern als die van een personenauto van Ford. Dat geldt voor het infotainment-systeem en de veiligheidsvoorzieningen. Daar bovenop komen de zakelijke diensten van Ford Pro voor bijvoorbeeld wagenparkbeheer. De wielophanging neemt voortaan minder ruimte in, waardoor er meer laadruimte overblijft. Desondanks rijdt de Transit Courier als een echte Ford, met een geslaagde balans tussen comfort en dynamiek.