Hyundai Veloster

Een coupé heeft nog een nadeel: als de auto er te gespierd of te agressief uitziet, roept het negatieve reacties op bij buitenstaanders. Alhoewel de Veloster ronduit opvallend is en bij bijna iedere (foto)stop wel aandacht trok, was dat steeds positief. Men is nieuwsgierig wat voor auto dit is en is verrast als blijkt dat dit geen exoot, maar een uiterst betaalbare Hyundai is.

Alhoewel de concurrentie al bepaald niet saai is te noemen, is deze in Europa ontworpen en in Korea gebouwde Hyundai Veloster nog gewaagder. De auto is leverbaar in felle kleuren, waardoor het extravagante lijnenspel optimaal tot zijn recht komt. Zelfs in de velgen komt de kleur van de auto terug. Het front is scherp en gestroomlijnd, terwijl de achterzijde juist gedrongen en gespierd oogt.

De achterruit bestaat uit een klein staand ruitje en een groter liggend glas. Beide delen worden gescheiden door een metalen balk. Die balk blokkeert een belangrijk deel van het zicht in de binnenspiegel, terwijl het onderste ruitje alles vertekent. Dit is overigens geen uniek probleem van de Veloster, maar wel iets om rekening mee te houden.

Ruimte

Het meest bijzondere element van de Veloster is de derde deur. Van de linker kant gezien, is de Veloster een pure coupé met één grote zijdeur. Aan de rechter kant (de straatkant!) heeft de Veloster twee portieren, zodat achterpassagiers niet hoeven te klimmen of te klauteren zoals in de meeste andere coupés.

Ondanks de buitengewoon gemakkelijke toegang, is de ruimte achterin de Veloster niet beter dan in de gemiddelde coupé. De hoofdruimte is slecht, de beenruimte matig. Volwassenen kunnen het hier alleen voor korte ritten volhouden, kinderen tot ongeveer 1 meter 50 zitten wel goed achterin.

De ruimte voorin is redelijk tot goed, maar lange bestuurders ondervinden hinder van het zonnedak (de rand raakt de zijkant van het hoofd). Alhoewel het zonnedak ontegenzeglijk veel licht doorlaat, doet dat wel afbreuk aan het geborgen gevoel dat een coupé voor velen zo aantrekkelijk maakt.

Uitrusting

De vormgeving van het dashboard komt in grote lijnen overeen met dat van de recent geïntroduceerde Hyundai i40. De lijnen zijn echter iets speelser en de hele opzet is zo gekozen, dat de bestuurder en bijrijder bijna worden omarmd door het interieur.

De uitrusting van het hier gereden topmodel ("iCatcher") is uitstekend. De 18 inch velgen en al het uiterlijk vertoon op de foto's is standaard op deze uitvoering. De uitrusting laat weinig te wensen over dankzij elektrisch verstelbare en verwarmbare, met leder beklede stoelen, een navigatiesysteem, een klimaatcontrolesysteem, een achteruitrijcamera, sleutelvrije toegang en een "high end" audiosysteem met USB-aansluiting. Deze laatste dankt het prima geluid vooral aan de gunstige plaatsing van de luidsprekers, en minder aan de kwaliteit ervan.

Het centraal geplaatste kleurenscherm kan met een druk op de knop worden uitgeschakeld. Dan werken de radio en het navigatiesysteem nog wel, maar wordt de bestuurder niet verblind tijdens het rijden bij donker.

Prestaties

Het is vooral deze complete uitrusting waarmee de Hyundai Veloster de concurrentie verslaat. Coupés van andere merken hebben een relatief karige uitrusting en alleen door vele opties bij te bestellen krijgt zo'n auto een spannend uiterlijk of een luxueuze uitrusting. Bij de tegenstrevers gaat het geld voornamelijk naar de motor. Zo is een turbomotor met een vermogen van rond de 200 pk niet ongebruikelijk.

Onder de motorkap van de Veloster ligt een uiterst bescheiden 1.6 liter 140 pk / 167 Nm sterke viercilinder benzinemotor die de voorwielen aandrijft.

Het maximale vermogen is alleen beschikbaar bij een hoog toerental. Wanneer gewoon wordt gereden, is de Veloster zelfs als "onwillig" te betitelen. Dit is absoluut geen opdringerige of agressieve sportcoupé, maar juist een auto die nadrukkelijk moet worden aangespoord tot presteren. Pas bij 4.000 toeren per minuut begint de "1.6 GDI" gretig te worden. Bij 6.300 tpm, vlak bij het rode gebied op de toerenteller, wordt het volledige vermogen afgegeven.

Alhoewel de naam "Veloster" een verbastering is van het Engelse woord "velocity", blijft de sensatie uit. De Veloster is vlot genoeg, maar zeker niet snel. Om het in getallen uit te drukken: de sprint van 0 naar 100 km/u kost 9,8 seconden, de topsnelheid bedraagt 201 km/u.

Verbruik

Juist omdat de Veloster niet is bedoeld als sportwagen, maar als alledaagse auto, ging veel aandacht uit naar het verlagen van het verbruik. Een schakelindicator en een stop/start-systeem zijn standaard. Deze laatste is voorzien van een timer, die aangeeft hoe lang de motor is uitgeschakeld. Op die manier krijgt de bestuurder een idee hoe groot de bijdrage van het systeem is.

Tegenover de matige prestaties staat gelukkig ook een matig verbruik. Omdat een opvallende auto als de Veloster het aan zijn stand verplicht is, is tijdens de proefrit iets harder gereden dan gebruikelijk. Desondanks kwam het gemiddelde testverbruik uit op een beschaafde 1 op 15,8 (fabrieksopgave: 1 op 17,9).

Weggedrag

Ook op het gebied van weggedrag is de Veloster niet zo spannend om te rijden als het uiterlijk doet vermoeden. De auto staat niet op een sportonderstel, maar is gebaseerd op de nog in ontwikkeling zijnde nieuwe generatie van de Hyundai i30. Dankzij de grote velgen en banden met lage wangen, is de Veloster echter wel stug geveerd en heeft de bestuurder aanvankelijk het idee met een echte sportwagen op stap te zijn.

Dit resulteert in gemengde signalen naar de bestuurder: de Veloster lijkt scherp te sturen, maar als het er op aankomt is de wegligging niet beter dan van een gewone gezinsauto. Gelukkig is een elektronisch stabiliteitssysteem ("ESP") standaard, want door de hooggespannen verwachtingen die het exterieur oproept werd de eerste bocht zo enthousiast ingezet dat dit systeem meteen zijn nut kon bewijzen.

Het tweeslachtige karakter is voor de ene bestuurder een nadeel, maar voor de andere juist een voordeel. De filosofie achter de Veloster is om de bruikbaarheid van een doorsnee personenauto te combineren met het aantrekkelijke uiterlijk van een coupé. Volgens Hyundai is een pure sportwagen te veeleisend en te inspannend voor dagelijks gebruik. Daarom heeft men er bewust voor gekozen om de Veloster even ontspannen te laten rijden als een gewone gezinsauto.

Conclusie

Hyundai hanteert sinds enige tijd de slogan "New thinking, new possibilities" en de Veloster is de meest aansprekende invulling daarvan. De Hyundai Veloster is een ronduit gedurfd vormgegeven coupé met een al even gedurfd karakter. Het doel was namelijk niet om de meest sportieve coupé aan te bieden, daarvoor heeft het merk de "Genesis" al in het programma. In plaats daarvan was het doel om een spannend uiterlijk te koppelen aan de lage prijs en de praktische mogelijkheden van de gewone gezinsauto's van Hyundai.

In die opzet is het merk grotendeels geslaagd. Een aantal nadelen van de coupé zijn echter onmogelijk op te lossen. Ook de Veloster is onoverzichtelijk en de ruimte achterin is matig. Dankzij de originele, extra zijdeur is de toegankelijkheid wel beter dan bij andere coupés. Gezien de prijs is de uitrusting prima verzorgd. Ondanks het veelbelovende uiterlijk, rijdt de Veloster als een gewone, vertrouwde gezinsauto.