Dodge Avenger

Dat de Dodge Avenger zeker is van z'n zaak, blijkt wel uit het uiterlijk. De neus dwingt meteen respect af. De koplampen hebben een vastberaden blik. De overbemeten grille en dito bumper maken de Avenger onverzettelijk. Bovendien is dit met een lengte van een kleine vijf meter bepaald geen kleintje, en daar houden Amerikanen van. Een clubje liefhebbers vindt de Avenger al bij de eerste aanblik geweldig en verwelkomt de testauto graag in hun midden.

Welkom bij de club

Het interieur kan helaas minder waardering wegdragen. Binnenin de Avenger wordt de toon gezet door grijs/blauw plastic en een slordige afwerking. Dobbelstenen aan de binnenspiegel, hoogpolige stof op de stoelen en de nodige stickers met patriottische teksten, zouden volgens de kenners wonderen doen.

Over de binnenruimte zal niemand klagen, zij het dat Dodge het voornamelijk in de breedte zoekt. De bestuurder kijkt uit over een grote motorkap en rondom de voorstoelen is volop bewegingsruimte. Met het optionele zonnedak is de hoofdruimte echter beperkt.

De voorstoelen hebben de pasvorm van een zak aardappelen en zijn veel te breed voor de derrière van de gemiddelde Europeaan. Het zitvlak en de rugleuning zijn juist te kort. Gezien de omvang van de auto, valt de ruimte op de achterbank tegen.

ff Chillen

Dodge wil de markt mede veroveren door scherpe prijzen. Om de daad bij het woord te voegen, is voor deze test het basismodel ingezet.

Ook bij deze "instapper" zijn cruise-control, centrale portiervergrendeling met afstandsbediening, elektrisch bedienbare zijruiten voor en achter, airconditioning en een radio/CD-speler standaard. Die laatste speelt ook MP3 en heeft een rijke, volle, krachtige klank. De airconditioning is doorgevoerd naar een tweede dashboardkastje dat speciaal op maat is gemaakt voor blikjes fris. De "chill zone" noemt Dodge dat. "Handig", noemt de Autozine-redactie dat.

Relax!

Naast een scherpe prijs, wil Dodge klanten trekken met een typisch Amerikaans karakter. Alles is gericht op comfort en gemak. De besturing is licht en indirect. Bovendien zijn veel stuuromwentelingen nodig om een scherpe bocht te maken. Daardoor voelt de Avenger machtig groot. Of dat een plus- of een minpunt is, is puur persoonlijk.

De wegligging lijkt in eerste instantie matig. Op heftige stuurbewegingen helt de Avenger ook heftig over. Op richels in het wegdek kan de Avenger hevig reageren. Tot op hoge snelheid blijft het echter bij overhellen en blijven de wielen de ingezette koers veilig volgen. De Avenger gedraagt zich anders dan de gemiddelde Europese of Japanse auto, het is aan de aspirant koper om te bepalen of dat beter danwel slechter is.

Wanneer de grenzen bewust worden overschreden, kan dat eerst resulteren in onderstuur (over de voorwielen wegglijden) waarna de achterkant ook nog eens een stapje opzij zet. Het lijkt wel een Amerikaanse film!

Blaffende honden bijten niet

Onder de motorkap is geen achtcilinder "big block" te vinden, maar een uiterst bescheiden 2.0 liter viercilinder die de voorwielen aandrijft. Voor de Europese kilometervreter is de Avenger zelfs leverbaar met dieselmotor; een exotische brandstof die Amerikanen alleen kennen van vrachtwagens. Eveneens voor de Europese koper, heeft Dodge de Avenger voorzien van een handgeschakelde vijfversnellingsbak.

Volgens het boekje levert de benzinemotor 160 pk / 190 Nm, maar gevoelsmatig is het vermogen beduidend minder. De Avenger reageert loom op het gas. De agressie van deze "wreker" is ver te zoeken. De auto is niet uitgesproken traag, maar alles gaat indirect en gelaten. Vol gas betekent eerst niets, dan meer geluid en pas dan meer snelheid. Bij snelheden boven de 100 km/u vragen tussenacceleraties het nodige geduld.

Tegenover het tamme karakter van de motor, staat gelukkig ook een tam geluid. Met dit karakter is de Avenger in hectisch en haastig verkeer niet op z'n plaats, op een lange rechte snelweg des te meer.

Conclusie

Het merk "Dodge" was jarenlang niet te koop buiten Amerika. Nu is duidelijk waarom. De Dodge Avenger is anders dan anders en daar hoort ook een "ander" publiek bij. De Avenger is niet bedoeld als concurrent voor de gemiddelde Europese of Japanse auto.

Alles aan de Dodge Avenger is groot en grof. Raffinement en verfijning zijn ver te zoeken. Alle hendels en knoppen hebben speling, de stoelen zijn kort en breed, de motor heeft veel inhoud en weinig vermogen. De Avenger stuurt, schakelt en remt gevoelloos. Maar ... wat voor de ene gevoelloos is, is voor een ander comfortabel. Wat voor de ene grof en overbemeten is, is voor een ander solide en lekker ruim.

De naam "Avenger" (= wreker) en het extravagante uiterlijk zijn pure show. Juist daar zijn Amerikanen goed in, want de Avenger weet zich uitstekend te onderscheiden van de massa.