Dacia Dokker

Okay, die naam is wat onhandig gekozen voor de Nederlandse markt. Te veel "Dokken", ofwel "betalen", is wat Dacia op alle mogelijke manieren probeert te voorkomen. Daarom heeft Dacia de bestelauto niet opnieuw uitgevonden, maar gebruikte het de vorige generatie van de Kangoo van moederbedrijf Renault als basis.

Het uiterlijk werd echter aangepast om de productiekosten te beperken en de Dokker een kenmerkend Dacia-uiterlijk te geven. Net als bij de Kangoo bieden schuifdeuren toegang tot de achterbank. Dat is prettig op krappe parkeerplaatsen en veiliger met kinderen. De voordeuren en schuifdeuren sluiten direct op elkaar aan, dat bespaart plaatwerk. De ramen in de schuifdeuren kunnen enkele centimeters scharnieren, maar niet geheel worden geopend.

In plaats van een achterklep heeft de Dokker twee scharnierende deuren. Het openen daarvan kost minder kracht en niemand zal het hoofd stoten tegen een te laag openende klep. Ook als gezinsauto biedt de Dokker daarom praktische voordelen!

Ruimte

De bagageruimte meet 3.000 liter en daarmee overtroeft de Dokker vrijwel alle traditionele gezinsauto's. Die dure gezinsauto's bieden echter allerlei slimme voorzieningen om de geboden ruimte maximaal te kunnen benutten. Dacia biedt niets van dit alles. Op de vloer ligt een rubber mat en om de kosten nog meer te beperken, is het boordgereedschap tegen de wand van de bagageruimte geklemd (dat bespaart weer een vak onder de vloer). Er zijn geen spanbanden, sjor-ogen, netten, verschuifbare scheidingswanden, of wat dan ook.

Dacia heeft overduidelijk gekozen voor laadruimte in plaats van beenruimte achterin. De ruimte achterin is ruim voldoende, maar hier scoren echte gezinsauto's beter dan de hier gereden bedrijfsauto voor gezinnen.

De achterbank kan in twee delen worden opgeklapt, maar verdwijnt dan niet in de laadvloer. In plaats daarvan blijft een hoge barrière (+/- 30 cm ) op de laadvloer staan. Een groot voordeel van de Dokker: de tildrempel is aangenaam laag, hetgeen laden en lossen vergemakkelijkt.

Luxe

Als het gaat om luxe is de Dokker ook overduidelijk een bedrijfsauto. Al het noodzakelijke is aanwezig en niets meer dan dat. Bovendien is waar mogelijk opnieuw bespaard. Zo zijn elektrisch bedienbare zijruiten leverbaar, maar volstaat het niet om de knop een keer in te drukken om het raam geheel te openen; de Dacia-rijder moet de knop vasthouden.

Op de meest luxueuze versie is airconditioning leverbaar, maar deze beperkt zich tot een fris briesje voorin het interieur. Achterin is weinig tot niets van verkoeling merkbaar. Het zijn deze, en vele andere kleine zaken, die duidelijk maken waarom de Dokker zo voordelig is en waarom andere auto's zoveel kostbaarder zijn.

Ook de afwerking is eenvoudig. In het interieur is veel plaatwerk zichtbaar en de geluidsisolatie is matig. De bergruimte voorin is fors, maar bijna alle vakken zijn open. Pottenkijkers zien dus precies wat er te halen is in de auto...

Een onverwachte luxe: de motorkap wordt met gasveren geopend, dus de bestuurder hoeft bij onverhoopte problemen dus niet te zoeken naar een standaard om de motorkap open te houden.

Wat ooit pure luxe was, is nu een vereiste. Daarom is ook de Dacia Dokker leverbaar met een gecombineerd audio-, navigatie- en communicatiesysteem. Dit is speciaal voor Dacia ontwikkeld en biedt, net als de rest van de auto, alleen het noodzakelijke en geen tierelantijnen. Veel gebruikers zullen dit alleen maar als een voordeel zien, want het is daarom ook uiterst eenvoudig in gebruik. Een aanrader dus!

Rijden

Dacia heeft de vorige Renault Kangoo als basis genomen voor de Dokker, maar heeft deze voorzien van moderne motoren. Op die manier is de Dokker niet alleen voordelig in aanschaf, maar ook in gebruik.

De testauto is voorzien van de 1.2 liter "TCe 115" motor die ook is te vinden in de Renault Clio en Renault Captur. Toch heeft Dacia ook hier weten te bezuinigen, want de Dokker is niet voorzien van brandstofbesparende zaken zoals een schakelindicator of start/stop-systeem.

In onbeladen toestand is de 115 pk / 180 Nm die de benzinemotor biedt voldoende. Met vier personen en hun bagage moet de kleine motor echter bijzonder hard werken en loopt het verbruik heel hoog op. Wie kalm gas geeft met onbeladen auto kan gemakkelijk zuiniger rijden dan de fabrieksopgave van 1 op 16 (testverbruik: 1 op 17.2).

Ongeacht de belading dwingt de Dokker als vanzelf een kalme rijstijl af. Dat is niet alleen vanwege het karakter van de motor. Het onderstel is lang niet zo verfijnd als dat van een echte personenauto.

Het gevoel in het stuurwiel is matig en het onderstel is niet gediend van baldadig gedrag. Ook bij zijwind of in zware weersomstandigheden rijdt de Dokker als een bedrijfsauto, niet als een moderne personenauto. Op slecht wegdek is het onderstel juist comfortabel en vergevingsgezind.

Conclusie

Dacia introduceert de Dokker. De Dokker is leverbaar als gezinsauto en als bedrijfsauto. Als gezinsauto biedt de Dokker maximale ruimte tegen een minimale prijs. Tegelijkertijd ontbreekt de verfijning van een echte gezinsauto overduidelijk en wordt de koper continu met de neus op die feiten gedrukt. Gezien het geringe prijsverschil is de Dacia Lodgy daarom een betere keus voor gezinnen.

Voor bedrijven is de komst van de Dokker goed nieuws. De Dacia Lodgy is ruim, maar te weinig bedrijfsauto (en niet leverbaar op grijs kenteken). De lage laadvloer, schuifdeuren aan de zijkant en klapdeuren aan de achterkant maken de Dokker Van tot een echte bedrijfsauto. Bovendien is werkelijk overal op bespaard, zodat ook slimme ondernemers maximaal kan verdienen met Dacia.